Nieuwjaar Probusclub III (verslag van de secretaris)
4 Januari 2023
Voordrachten van 4 nestoren.
Gauke Kootstra, “Mijn werkster”
Mijn werkster is een vluchteling uit Georgië en Rusland. Zij is Jezidi, een oud monotheïstisch geloof uit de regio Koerdistan. Een indrukwekkend verhaal over integratie en loyaliteit. (en over de indoctrinatie van de Russische media, zelfs bij hier wonende asielzoekers).
Joop Ceha, “Plannen”, A.M.G. Schmidt.
Als eindelijk... De dingen die je erg graag wilt, die komen op den duur, ze komen vroeg of laat, maar meestal laat, dat is zo zuur. Wanneer je jong bent heb je doorgaans nooit een cent in kas en áls je eind'lijk geld hebt voor een hele dure jas, dan staat ie je niet meer. Wanneer je jong bent heb je vijfenveertighonderd plannen, je komt alleen nooit verder dan de potten en de pannen, je wordt je hele leven al bedisseld en bedild en als je eind'lijk tijd hebt om te doen wat je graag wilt, dan wil je het niet meer. Wanneer je jong bent doe je alles hopeloos verkeerd, je hebt nog geen ervaring en je hebt nog niks geleerd. De liefde? en de kinderen? wie doet het dadelijk goed? En als je eindelijk wijs bent en precies weet hoe het moet, dan hoeft het niet meer. ---------------------------- uit: 'Tot hier toe', 1988.
Anne-Marie Ariëns, “We gaan een geweldig jaar tegemoet, we bestaan 25 jaren!
Zij toetst onze geschiedenis aan de doelstellingen van Probus en vraagt zich af of het goed gelukt is, deze eerste heterogene club in Maastricht. En ja, het is goed gelukt en zij is er trots op.
Tot slot draagt zij ons PROBUSLIED voor dat door Erik Bunge, Bettine Flesseman en Henk Boer is gecomponeerd, maar toch niet aansloeg en niet veel uitvoeringen gekend heeft…
Joop Schermerhorn, “De oude man en de media”, NRC, M. Krielaars.
Een boekje open over H. Hofland, R. Lubbers en D. de Wachter…
Nieuwjaarstoespraak
Maria Hendriks Lemmen (vice-voorzitter)
Beste Probusvrienden,
als plaatsvervangend voorzitter neem ik de vrijheid jullie toe te spreken. Fijn om jullie hier weer bij elkaar te zien. We hebben het jaar 2022 achter ons gelaten. Het is niet mijn bedoeling om een oudejaarsconference te geven. Daar ben ik rijkelijk laat mee en ik mis daarvoor de cabareteske humor. Toch wil ik even met jullie terugkijken. Het was een namelijk een jaar met scherpe kanten. Een jaar met kleine en grote tragedies. We zaten volop in de coronacrisis aan het begin van het jaar, waardoor we in januari nog een Zoombijeenkomst hadden en Kees Flinterman in februari de eerste lezing hield, waarbij we fysiek aanwezig konden zijn. Wel met inachtneming van een gepaste afstand en zonder wederzijds geknuffel. Corona hield ons nog wel een tijd bezig en nog steeds zijn we gereserveerd bij onze ontmoetingen. Daarna begon tot onze verbijstering de misdadige oorlog in Oekraïne. De meesten van ons hadden het niet verwacht. Naast de misdaden die er worden begaan en het leed van de bevolking van Oekraïne die hier niet om gevraagd heeft, werkt de oorlog economisch door voor ons met hoge energiekosten en een gigantische inflatie, waardoor ook in Nederland de armoede is toegenomen. In onze club hebben we verliezen geleden: Onze dierbare Cor Baeten is overleden. Onze Sjef Deckers is vanwege cognitieve problemen verhuisd naar het midden van het land en kort daarna overleden. Het boekje dat Titus enkele jaren geleden heeft gemaakt met ons ledenbestand vertoont pijnlijk hoeveel mensen er in middels ontbreken De meeste van ons hebben ook in hun omgeving verliezen geleden. Wendelien, wellicht het zwaarste verlies van allemaal, haar partner Roland. Dan hebben we in de zomer de gevolgen van de klimaatcrisis aan den lijve ondervonden. Aanhoudende hitte, waardoor onze Probus - bijeenkomsten werden gecanceld of in afgeslankte vorm moesten doorgaan. Ik kan nog wel verder praten over de nare dingen, zoals de stikstofcrisis, de vluchtelingencrisis, maar dan praat ik jullie regelrecht in een depressie en dat is niet de bedoeling. Want er waren ook heel wat positieve gebeurtenissen: - Bij al het negatieve hebben we troost gevonden in elkaars gezelschap en geherwaardeerd hoe belangrijk persoonlijk contact is. - Sommige leden konden hun kinderen en kleinkinderen uit het buitenland weer fysiek in de armen sluiten. De vreugde die dat gaf! - We hebben nieuwe leden gevonden. Frank Smits en Ton Harmes die enthousiast zijn en onze club komen versterken. - We hebben prachtige lezingen gehad van onze eigen leden. Dan plopt er, zonder iemand te kort te doen, bij mij de bijzondere, eigenzinnig markiezin de Favras omhoog, zo boeiend verteld door Louis Berkvens. Lieve mensen jullie hebben onze geestelijke en culturele bagage wederom verrijkt. - Ook de externe sprekers hebben dat gedaan. Bij mij komt Moresnet en de zinkdaken van Parijs naar boven. Verrassend! - Vergeten we ons geslaagde jaardiner bij Foresta niet? Een heel gezellig samenzijn. - Natuurlijk mogen we onze wandelgoeroe en wandelde natuurencyclopedie Maurice niet vergeten. De wandeling door het Lanakerveld was heel verrassend. (En het boek over de natuur van Maastricht met zijn bijdrage). - En niet te vergeten de uitgave van het mooie boek met oude foto’s van Maastricht van Ingrid, een boek om bij weg te dromen. Zo blijft de jaarbalans heen en weer schommelen. Soms wegen de moeilijke tijden zwaarder, soms de vreugde. Maar…voor 2023 is er wederom veel om ons op te verheugen: - We zijn weer samen - We hebben hoge verwachtingen van de programmacommissie. Het wordt vast weer een prachtig programma. - We gaan wandelen. - Titus en Fred staan garant voor een mooie website. - Niet te vergeten. Dit is een lustrumjaar. Er is een commissie gevormd en die gaat ons verrassen. We zullen vast niet allemaal ongeschonden door het nieuwe jaar komen. Dat is inherent aan ons bestaan als senioren. Maar we gaan er samen iets van maken. Zelfs het ongewone kunnen we op onze eigen manier bekijken. Het zachte weer voor nieuwjaar bracht een gedicht van J.H. Leopold (dichter uit de groep der tachtigers) naar boven. Daarmee wil ik mijn praatje beëindigen. Stad en land van J.H Leopold