Chanson d’automne

Les sanglots longs
Des violons
De l’automne
Blessent mon cœur
D’une langueur
Monotone.

Tout suffocant
Et blême, quand
Sonne l’heure,
Je me souviens
Des jours anciens
Et je pleure

Et je m’en vais
Au vent mauvais
Qui m’emporte
Deçà, delà,
Pareil à la
Feuille morte.

(Paul Verlaine)

 

WIKIPEDIA:

Chanson d’automne (“Herfstlied”) is een door Paul Verlaine geschreven gedicht dat in 1866 opgenomen werd in zijn eerste poëziebundel Poèmes saturniens. Het is een van de bekendste gedichten uit de Franse taal geworden. Verlaine maakt in Chanson d’automne gebruik van de symboliek van de herfst om het trieste beeld van het ouder worden te beschrijven. Stilistisch is het gedicht in vele opzichten typisch voor Verlaine. Ook hier speelt hij met klanken en maakt hij gebruik van consonantie en klanknabootsingen.

De eerste twee regels van het gedicht (“Les sanglots longs des violons de l’automne / Blessent mon cœur d’une langueur monotone.”), werden door de geallieerden via Radio Londen als code doorgegeven aan het Franse verzet. Zodra de eerste regel van het gedicht was doorgegeven, wist het verzet dat de invasie op korte termijn zou plaatsvinden. De tweede regel gaf aan dat de landing binnen 24 uur zou beginnen.

In dit gedicht weerspiegelt de herfst door de afbraak en het sterven in de natuur de toestand van melancholie die de dichter in zijn greep heeft. Het is dus zowel een beschrijving van de natuur als van de ziel van de dichter. Hij mijmert over het verleden en wat hij verloren heeft. Die herinneringen betekenen voor hem ook een vlucht uit de tijd. In de laatste regels van het gedicht legt hij er zich bij neer dat hij niet meer is dan een dood blad dat meegevoerd wordt met de wind. Hij voelt zich een speelbal van het lot in een hem vijandig gezinde wereld.

 

Vertaling (door Jules Grandgagnage):

Herfstlied

De lange snikken
Van de violen
Van de herfst
Verwonden mijn hart
In lome
Monotonie.

 

Benauwd
En doodsbleek, als
De klokken luiden
Herinner Ik me
Dagen van weleer
En ik ween

 

En ik ga weg
Waar kwade wind
Me heenvoert
Van hier naar daar
Net zoals
Een dood blad