Op een slagveld klonk een stem

 

Was van ver te horen
Zong dat er in Bethlehem
Een kindje was geboren
In die nacht, zo stil en groot
Zwegen de kanonnen
Die zijn bij het morgenrood
Toch opnieuw begonnen

 

Kerstmis lijkt ons keer op keer
Vrede te beloven
Maar kanonnen dreunen weer
Als de lichtjes doven

 

Donkere Zuid-Afrikaan
Honger moet je lijden
Mag niet naar je vader gaan
Bent van hem gescheiden
Wie dit hebben uitgedacht
Komen allen samen
Zingen plechtig: ‘Stille nacht’
Zonder zich te schamen

 

Kerstmis lijkt ons keer op keer
Vriendschap te beloven
Maar dan gaan ze altijd weer
Alle lichtjes doven

 

Turk en Griek en Marokkaan
Mogen die hier blijven?
Mogen die hier ook bestaan
Of zal men ze verdrijven?

 

Kerstmis doet ons telkens weer
Beterschap beloven
Laat dan deze ene keer
Het lichtje niet weer doven