- Le cancre (uit 1946) van van Jacques Prévert (1900-1977)
Il dit non avec la tête
Mais il dit oui avec le coeur
Il dit oui à ce qu’il aime
Il dit non au professeur
Il est debout
On le questionne
Et tous les problèmes sont posés
Soudain le fou rire le prend
Et il efface tout
Les chiffres et les mots
Les dates et les noms
Les phrases et les pièges
Et malgré les menaces du maître
Sous les huées des enfants prodiges
Avec des craies de toutes les couleurs
Sur le tableau noir du malheur
Il dessine le visage du bonheur
- Het naleven van Alfred Schaffer (geboren 1973, PC Hooftprijs 2021)
Ongemerkt was de nacht begonnen, het was windstil,
Eindelijk liep ik naar huis.
In vele landen heb ik een huis gebouwd
Maar elk van hen leek mij op dat moment onwerkelijk.
Ik lispelde enkele woorden die ik eerder die avond had opgevangen,
Vermoedde slapende gezinnen, dieper de nacht in.
Ik dacht aan het land waar het ophoudt met sneeuwen
en aan het land waar een taxi parkeert bij een park
Aan het land waar de resten van een vuur liggen verspreid
over een ontwakend en verlaten strand
en aan het land waar iemand langs overvolle etalages loopt,
verbeten op zoek naar een geschenk.
Waar moest ik naar toe, ik keek omhoog
Proefde de fijne regen op mijn tong
Het was nog een behoorlijk eind lopen
Voor ik iets herkenbaars zou bereiken –
Ik keek op mijn horloge en zette flink de pas erin.
Ik weet niet meer waar ik vandaan kwam.