Maas

 

Rivier van mergel, Maas, je stromen zingen

aan de oevers van een stad die vonken vuurt,

waar fonkellichten uit de huizen springen

en pleinen drijven op muziek die duurt.

 

Hier dansen gevels, kan een straat omringen,

glimt elke steen van wat het sterk ommuurt;

hier luiden klokken met herinneringen

groots als de Helpoort in de hemel gluurt.

 

St. Amor, Vrijthof, hoge, lage stemmen

voorbij de Momus en de Vogel Struys,

echo’s verzuchtend tegen ’t Spaanse Huis:

 

wanneer, wanneer zal ‘t vasten zo beklemmen

dat slierten zwierend in het bronzend groen

een masker maken en de boete doen?

 

PIET-HEIN HOUBEN