Na een dramatisch ongeluk kwam het besluit tot euthanasie. Hij was jong en geliefd. Het afscheid is ontroerend mooi. Na afloop, alleen in mijn auto, komt de ontlading. Schaamteloos huil ik en twee lagen waterproof mascara belanden op mijn wangen. Ik sta asociaal geparkeerd, half op de stoep in de buurt van de begraafplaats. Dan wordt er op het raam geklopt door een politieagent. Snel veeg ik mijn ogen droog en open het raam. De agent: „Oh, sorry, mevrouw. Gecondoleerd. Huilt u maar door, hoor.”